„Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego; i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd” (Jana 5,28-29). To ci, którzy dobrze czynili wyjdą w zmartwychwstaniu ku żywotowi. Najważniejsze dla nas pytanie brzmi: Jak możemy czynić dobrze? Największe.
Moje serce wyrywa się ze względu na młodych. Jest przed nimi wielkie dzieło przezwyciężania, a największym zadaniem ze wszystkich jest ujarzmić własne ja, i zdobyć zwycięstwo nad naturalnymi obsesjami, porywczym usposobieniem, dumą, itp. Widziałam zdeklarowanych chrześcijan urzeczywistniających swoje naturalne słabości, pozwalających na to, aby ich złe usposobienie odnosiło nad nimi zwycięstwo, a potem, gdy mija.
Zanim zaczniemy czytać Słowo Boże, moim zwyczajem jest modlić się i prosić o to, aby Duch Święty był naszym nauczycielem. Łuk. 13,24: „Starajcie się wejść przez wąską bramę, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, ale nie będą mogli.” Chciałbym abyście zapamiętali ten wiersz. Jest tu mowa o bramie, o bramie przez którą wielu ludzi.
