Ostatnie pokolenie

Ostatnie pokolenie

Końcowa demonstracja tego, co ewangelia jest w stanie uczynić w człowieczeństwie oraz dla niego, znajduje się stale jeszcze w przyszłości. Chrystus ukazał drogę. Przyjął ciało ludzkie i w tym ciele zademonstrował moc Bożą. Ludzie mają naśladować Jego przykład i dowieść, że to. co Bóg uczynił w Chrystusie, jest w stanic uczynić w każdej istocie ludzkiej, która Jemu się podda. Świat oczekuje tej demonstracji. Patrz Rzymian 8:19. Kiedy to zostanie spełnione, nadejdzie koniec. Bóg doprowadzi Swój plan do spełnienia. Ukaże Siebie jako Prawdomównego a szatana jako kłamcę. Jego rząd będzie obroniony.

Istnieje dużo fałszywej nauki odnośnie świętości, której naucza się obecnie na świecie. Po jednej stronie są ci, którzy przeczą Boskiej mocy ku zbawieniu z grzechu. Po drugiej zaś znajdują się ci, którzy wystawiają swoją świętość przed ludźmi i chcą, abyśmy uwierzyli, że są bez grzechu. W pierwszej grupie nie znajdują się. jedynie niewierzący i sceptycy, ale członkowie kościoła, których pole widzenia nie ogarnia zwycięstwa nad grzechem, a którzy przyjmują pewien rodzaj kompromisu z nim. W drugiej grupie znajdują się tacy, którzy nie posiadają żadnego rzetelnego pojęcia o grzechu czy też świętości Boga. Ich duchowe pole widzenia jest tak zawężone, że nie są w stanie ujrzeć swych własnych wad i stąd wierzą, że są doskonali. Ich pojęcie religii jest tego rodzaju, że własne zrozumienie prawdy i sprawiedliwości ma przewagę nad tym, które objawione zostało w Słowie Bożym. Nie łatwo rozstrzygnąć, co jest większym błędem.

To, że Biblia wpaja świętość, nie podlega dyskusji.

„A sam Bóg pokoju niechaj was w zupeÅ‚noÅ›ci poÅ›wiÄ™ci, a caÅ‚y duch wasz i dusza, i ciaÅ‚o niech bÄ™dÄ… zachowane bez nagany na przyjÅ›cie Pana naszego, Jezusa Chrystusa.” 1 Tesal. 5:23 NP. „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uÅ›wiÄ™cenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana.” Hebr. 12:14 NP. „Taka jest bowiem wola Boża:. uÅ›wiÄ™cenie wasze.” 1 Tesal. 4:3 NP.

Greckie słowo hagios w jego różnych formach tłumaczono jako: uświęcić, święty, świętość, uświęcony, uświęcenie. To jest takie samo słowo, jakie użyto dla dwóch przedziałów świątyni i oznacza coś, co zostało odłączone Bogu. Uświęcona osoba to taka, która jest odłączona dla Boga, której całe życie jest Jemu przeznaczone.

Przebaczenie i Oczyszczenie
Plan zbawienia musi z konieczności obejmować nie tylko przebaczenie grzechu, ale również zupełną odnowę. Zbawienie z grzechu to więcej, niż przebaczenie grzechu. Przebaczenie opiera się na zaistnieniu grzechu i jest uwarunkowane zerwaniem z nim; uświęcenie jest odseparowaniem od grzechu i wykazuje uwolnienie spod jego mocy oraz zwycięstwo nad nim. Pierwsze jest środkiem do zneutralizowania konsekwencji grzechu, drugie Zaś jest przywracaniem siły dla zupełnego zwycięstwa.

Podobnie do niektórych chorób, grzech pozostawia człowieka w żałosnym stanie bez sił, w zwątpieniu i w przygnębieniu. Posiada on znikomą kontrolę nad swoim umysłem, jego wola zawodzi go i przy najlepszych intencjach nie jest w stanie uczynić tego, o czym wie, że jest słuszne. Czuje, że nie istnieje żadna nadzieja. Wie, że winą powinien obciążyć samego siebie i duszę ogarnia żal. Do jego cielesnych dolegliwości dołączone zostaje zadręczone sumienie. Wie, że zgrzeszył i jest winny. Czy nikt nie zlituje się nad nim?

Wówczas pojawia siÄ™ ewangelia. GÅ‚oszona jest mu dobra nowina. Choćby jego grzechy byÅ‚y jako szkarÅ‚at, jako Å›nieg zbielejÄ…; choćby byÅ‚y czerwone jako karmazyn, jako weÅ‚na biaÅ‚e bÄ™dÄ…. Wszystko jest przebaczone. Jest „wybawiony.” Cóż to za cudowne uwolnienie! Jego umysÅ‚ jest spokojny. Sumienie nie drÄ™czy go już dÅ‚użej. Przebaczono mu. Jego grzechy sÄ… wrzucone do głębin morskich. Jego serce tryska wysÅ‚awianiem Boga za Jego miÅ‚osierdzie i dobroć nad nim.

Tak jak uszkodzony statek przyholowany do portu jest bezpieczny, ale nie sprawny, tak też czÅ‚owiek jest „wybawiony,” ale nic uzdrowiony. Na statku potrzebne jest wykonanie remontu zanim uzna siÄ™ go za zdatny do żeglugi, a czÅ‚owiek również potrzebuje odbudowy zanim stanie siÄ™ w peÅ‚ni odnowiony. Ów proces odnowy nazwany jest uÅ›wiÄ™ceniem i w swoim ukoÅ„czonym wyniku obejmuje ciaÅ‚o, duszÄ™ oraz ducha. Gdy to dzieÅ‚o jest dokoÅ„czone, czÅ‚owiek jest „Å›wiÄ™ty,” zupeÅ‚nie uÅ›wiÄ™cony i odnowiony na obraz Boży. Åšwiat oczekuje wÅ‚aÅ›nie na takÄ… demonstracjÄ™ tego, co ewangelia jest w stanie uczynić dla czÅ‚owieka.

Zarówno proces, jak i dokoÅ„czone dzieÅ‚o, sÄ… w Biblii nazwane uÅ›wiÄ™ceniem. Z tej przyczyny „bracia” nazwani sÄ… Å›wiÄ™tymi i uÅ›wiÄ™conymi, chociaż nie osiÄ…gnÄ™li doskonaÅ‚oÅ›ci. Patrz I Korynt. 1:2; 2 Korynt. 1:1; Hebr: 3:1. Rzut oka na rozdziaÅ‚y Listów do Koryntian prÄ™dko przekona każdego, że wspomniani tam Å›wiÄ™ci posiadali swoje wady. Pomimo tego powiedziane jest, że byli poÅ›wiÄ™conymi i powoÅ‚anymi Å›wiÄ™tymi [1 Korynt. 1:2]. Uzasadnienie tego jest takie, że zupeÅ‚ne uÅ›wiÄ™cenie nie jest dzieÅ‚em jednego dnia czy też roku, lecz caÅ‚ego życia.

UÅ›wiÄ™cenie rozpoczyna siÄ™ w chwili nawrócenia czÅ‚owieka i kontynuowane jest poprzez życie. Każde zwyciÄ™stwo przyÅ›piesza ten proces. MaÅ‚o jest chrzeÅ›cijan, którzy nie osiÄ…gnÄ™li panowania nad jakimÅ› grzechem, który przedtem bardzo ich trapiÅ‚ i opanowaÅ‚. Wiele osób, które byÅ‚y niewolnikami naÅ‚ogu palenia tytoniu, odniosÅ‚o zwyciÄ™stwo nad tym naÅ‚ogiem i raduje siÄ™ z niego. TytoÅ„ przestaÅ‚ być pokusÄ…. Nie pociÄ…ga już ich. MajÄ… zwyciÄ™stwo. W tym punkcie sÄ… uÅ›wiÄ™ceni. Tak, jak byli zwyciÄ™scy nad jednym grzechem tak też muszÄ… stać siÄ™ zwyciÄ™zcami nad każdym grzechem. Gdy to dzieÅ‚o jest ukoÅ„czone, kiedy zdobÄ™dÄ… zwyciÄ™stwo nad pychÄ…, wyniosÅ‚oÅ›ciÄ…, miÅ‚oÅ›ciÄ… Å›wiata – nad wszelkim zÅ‚em – sÄ…. gotowi na przeniesienie do nieba. ZÅ‚y przyszedÅ‚ do nich i me znalazÅ‚ nic. Szatan nie ma dla nich już żadnych pokus. Oni przezwyciężyli je wszystkie. SÄ… bez zmazy przed stolicÄ… Bożą. Chrystus umieszcza na nich swojÄ… pieczęć. SÄ… bezpieczni i zdrowi. Bóg ukoÅ„czyÅ‚ w nich Swoje dzieÅ‚o. Demonstracja tego, co Bóg Jest w stanie dokonać z czÅ‚owieczeÅ„stwem jest uzupeÅ‚niona.

Tak bÄ™dzie z ostatnim pokoleniem ludzi żyjÄ…cych na ziemi. Przez nich Bóg udzieli koÅ„cowej demonstracji tego, co jest w stanie uczynić z ludzkoÅ›ciÄ…. PosÅ‚uży siÄ™ najsÅ‚abszymi ze sÅ‚abych; tymi. którzy dźwigajÄ… grzechy swoich przodków i ukaże w nich moc Bożą. BÄ™dÄ… poddani każdej pokusie, ale nie ulegnÄ…. DowiodÄ…, że możliwe jest to, aby żyć bez grzechu – co bÄ™dzie demonstracjÄ…, której oczekuje Å›wiat, a którÄ… przygotowywaÅ‚ Bóg. Dla wszystkich jawne stanie siÄ™ to, że ewangelia może zbawić doskonale. SÅ‚owa Boże zostanÄ… uznane za prawdziwe…

W caÅ‚ej historii Å›wiata Bóg posiadaÅ‚ Swoich wiernych. Ci znosili utrapienie i wielki ucisk. Lecz nawet w obliczu ciosów szatana, jak pisze apostoÅ‚ PaweÅ‚, przez wiarÄ™ „czynili sprawiedliwość.” „Byli kamionowani piłą przecierani, kuszeni, mieczem zabijani, chodzili w owczych i kozich skórach; byli w niedostatku. w ucisku, w niewczasach; (których nie byÅ‚ Å›wiat godzien;) tuÅ‚ali siÄ™ po pustyniach, i po górach, i jaskiniach, i jamach ziemi.” Hebr. 11:33.37-38 BG

Jako dodatek do tej plejady wiernych Å›wiadków, z których wielu byÅ‚o mÄ™czennikami za wiarÄ™, Bóg bÄ™dzie posiadaÅ‚ w ostatnich dniach resztÄ™, „maluczkie stadko,” w którym i przez które urzÄ…dzi przed wszechÅ›wiatem manifestacjÄ™ Swojej miÅ‚oÅ›ci, Swojej mocy i Swojej sprawiedliwoÅ›ci, która w ukazaniu tego, co Bóg jest w stanie uczynić w czÅ‚owieku bÄ™dzie najbardziej majestatycznÄ… oraz rozstrzygajÄ…cÄ… demonstracjÄ… ze wszystkich wieków jeÅ›li nie weźmiemy pod uwagÄ™ pobożnego życia Chrystusa na ziemi i Jego doskonaÅ‚ej ofiary.

To właśnie w ostatnim pokoleniu ludzi żyjących na ziemi moc Boża ku uświęceniu zostanie w pełni objawiona. Manifestacja tej mocy jest Bożą obroną, gdyż oczyści Go z jakichkolwiek oraz wszelkich zarzutów, które szatan wysunął przeciwko Niemu. W ostatnim pokoleniu Bóg będzie obroniony a szatan pokonany. To być może wymaga dodatkowego rozszerzenia.

Bunt w Niebie
Bunt, który wydarzyÅ‚ siÄ™ w niebie i wprowadziÅ‚ grzech we wszechÅ›wiecie Bożym, musiaÅ‚ być strasznym doÅ›wiadczeniem zarówno dla Boga jak i aniołów. Aż do tego czasu we wszystkim panowaÅ‚ pokój i harmonia. Niezgoda byÅ‚a nieznana; panowaÅ‚a jedynie miÅ‚ość. Wtedy to nieuÅ›wiÄ™cona wyniosÅ‚ość poruszyÅ‚a sercem Lucyfera. PostanowiÅ‚, że chciaÅ‚by być równy Najwyższemu. ChciaÅ‚ wywyższyć swój tron nad gwiazdy Boże; chciaÅ‚ usiąść „na górze zgromadzenia, na stronach północnych.” Izaj 14:12-14 BG. Owo wypowiedzenie zamiaru byÅ‚o równoznaczne z usiÅ‚owaniem usuniÄ™cia Boga i przywÅ‚aszczenia sobie Jego stanowiska. ByÅ‚o to wypowiedzenie wojny. Szatan chciaÅ‚ zasiadywać tam, gdzie siedziaÅ‚ Bóg. Bóg przyjÄ…Å‚ rzucone wyzwanie…

„I staÅ‚a siÄ™ bitwa w niebie. MichaÅ‚ i AnioÅ‚owie Jego potykali siÄ™ z smokiem, smok siÄ™ też potykaÅ‚ i anioÅ‚owie jego.” Obj. 12: 7 BG. Wynik mógÅ‚ być przewidziany. Szatan i anioÅ‚owie jego „nie przemogli, ani miejsce ich dalej znalezione jest na niebie. I zrzucony jest smok wielki, wąż on starodawny, którego zowiÄ… dyjabÅ‚em i szatanem, który zwodzi wszystek okrÄ…g Å›wiata; zrzucony jest na ziemiÄ™, i anioÅ‚owie jego z nim sÄ… zrzuceni. ” Wiersze 8-9

Chociaż pokonany, szatan nie zostaÅ‚ zniszczony. Swoim buntem oÅ›wiadczyÅ‚ on, że rzÄ…dy Boże zawiodÅ‚y i przez ustawienie wÅ‚asnego tronu przypisywaÅ‚ sobie wiÄ™kszÄ… mÄ…drość i sprawiedliwość od Boga. Te pretensje sÄ… wÅ‚aÅ›ciwe buntowi i ustanowieniu innych rzÄ…dów. Bóg nie mógÅ‚ sobie pozwolić na to. aby dać szatanowi sposobność do zademonstrowania jego teorii. Aby usunąć wszelkÄ… wÄ…tpliwość z umysłów aniołów – a później ludzi – musi pozwolić szatanowi na kontynuowanie jego dzieÅ‚a. Tak wiÄ™c szatanowi zezwolono, aby żyÅ‚ i ustanowiÅ‚ swoje rzÄ…dy. Przez 6000 lat bÄ™dzie robić demonstracjÄ™ tego, co uczyni majÄ…c ku temu sposobność…

Lucyfer
Lucyfer był w niebie jednym z nakrywających cherubinów. Patrz: Ezechiel 28: l4. To odnosi się do dwóch aniołów, którzy w miejscu najświętszym świątyni stali na arce nakrywającej ubłagalnię. To stanowiło bez wątpienia najwyższy urząd, który mógł zająć anioł, bowiem arka i ubłagalnia znajdowały się bezpośrednio przed obliczem Boga. Ci aniołowie byli specjalnymi stróżami prawa. Niejako strzegli go. Lucyfer był jednym z nich.

Proroctwo Ezechiela 28:12 zawiera ciekawÄ… wypowiedź dotyczÄ…cÄ… Lucyfera: „Ty, co pieczÄ™tujesz sumy, peÅ‚en mÄ…droÅ›ci i doskonaÅ‚ej piÄ™knoÅ›ci.” Znaczenie wyrażenia: „Ty, co pieczÄ™tujesz sumy,” nie jest caÅ‚kowicie zrozumiaÅ‚e. Jego treść daje siÄ™ w różny sposób wytÅ‚umaczyć. Oczywistym wydaje siÄ™ jednakże to, że celem jest ukazanie zaszczytnej pozycji i wysokiego przywileju, które posiadaÅ‚ szatan zanim upadÅ‚. ByÅ‚ on pewnego rodzaju premierem kustoszem pieczÄ™ci.

Tak, jak dokument lub prawo rzÄ…du ziemskiego musi posiadać dołączonÄ… do niego pieczęć aby uzyskać ważność tak też w rzÄ…dzie Bożym używana jest pieczęć. Jak okazuje siÄ™ ,,Bóg wyznaczyÅ‚ anioÅ‚om pracÄ™ tak samo Jak czÅ‚owiekowi. Jeden anioÅ‚ jest odpowiedzialny za ogieÅ„ (Obj. 14:18), inny za wody (Obj. 16:5), a jeszcze inny za „pieczęć Boga żywego.” (Obj. 7:2). Mimo, że tak jak już stwierdzono, treść wiersza 12 z rozdziaÅ‚u 28 proroctwa Ezechiela nie jest caÅ‚kowicie zrozumiaÅ‚a, niektórzy czujÄ… siÄ™ usprawiedliwieni tÅ‚umaczÄ…c go: „Ty, który, dołączasz pieczęć do zarzÄ…dzenia.” JeÅ›li to stanowisko jest do utrzymania, jeÅ›li Lucyfer byÅ‚ premierem i kustoszem pieczÄ™ci, to udziela on dodatkowy powód, dla którego szatan zapragnÄ…Å‚ zastÄ…pić pieczęć Bożą wÅ‚asnym piÄ™tnem, gdy opuÅ›ciÅ‚ swoje pierwsze mieszkanie.

To, że szatan był bardzo aktywny przeciw prawu jest oczywiste. Jeśli bowiem prawo Boże jest odpisem Bożego
charakteru i jeÅ›li ten charakter stanowi przeciwieÅ„stwo charakteru szatana, to wówczas szatan zostaje przez nie potÄ™piony. Chrystus i prawo stanowiÄ… jedność. Chrystus jest Tym. który wedÅ‚ug niego żyÅ‚-prawem, które byÅ‚o ciaÅ‚em. Z tej przyczyny Jego życie jest potÄ™pieniem. Szatan walczÄ…c przeciw Chrystusowi walczyÅ‚ także przeciw prawu. NienawidzÄ…c prawa nienawidziÅ‚ również Chrystusa. Chrystus i prawo stanowiÄ… nierozłączność…

Zanim Chrystus umarÅ‚ na krzyżu zademonstrowaÅ‚ Swoim życiem możliwość zachowywania prawa. Szatanowi nie udaÅ‚o siÄ™ sprowadzić Go do grzechu. Być może wcale nie oczekiwaÅ‚, że byÅ‚by w stanie tego dokonać. Lecz jeÅ›li potrafiÅ‚by skÅ‚onić Chrystusa do użycia Boskiej mocy, aby ratowaÅ‚ samego Siebie, to wówczas wiele by osiÄ…gnÄ…Å‚. Gdyby Chrystus tak postÄ…piÅ‚, szatan mógÅ‚by twierdzić, iż to unieważniÅ‚o demonstracjÄ™, którÄ… Bóg zamierzaÅ‚ uczynić, a mianowicie tÄ™, że jest możliwym, aby czÅ‚owiek zachowywaÅ‚ prawo. Szatan zostaÅ‚ pokonany, jednak aż do samego koÅ„ca podejmowaÅ‚ na nowo te same taktyki. Judasz miaÅ‚ nadziejÄ™, że Chrystus uwolni siÄ™ używajÄ…c Boskiej mocy by ratować samego Siebie. WiszÄ…c na krzyżu Chrystus byÅ‚ wyÅ›miewany: „Innych ratowaÅ‚, a samego Siebie ratować nie może.” Lecz Chrystus nie zachwiaÅ‚ siÄ™. MógÅ‚ ratować Siebie, ale nic uczyniÅ‚ tego. Szatan zostaÅ‚ wprowadzony w zakÅ‚opotanie. Nie potrafiÅ‚ tego zrozumieć. WiedziaÅ‚ jednak, że jego wyrok zostaÅ‚ zapieczÄ™towany gdy Chrystus umarÅ‚ w obliczu jego niemożnoÅ›ci nakÅ‚onienia Go do grzechu. Przez SwojÄ… Å›mierć Chrystus byÅ‚ zwyciÄ™zcÄ….

Lecz szatan nie poddaÅ‚ siÄ™. Nic osiÄ…gnÄ…Å‚ zwyciÄ™stwa w swojej walce z Chrystusem, ale wciąż jeszcze mógÅ‚by je zdobyć nad czÅ‚owiekiem. Dlatego „odszedÅ‚ rozpocząć walkÄ™ z resztÄ… jej potomstwa, z tymi, co strzegÄ… przykazaÅ„ Boga i majÄ… Å›wiadectwo Jezusa.” Obj. 12: 17 BT. Gdyby byÅ‚ w stanie ich pokonać, nie mógÅ‚by być zwyciężony.

 

Boża Demonstracja
Demonstracja, którÄ… Bóg zamierza uczynić w ostatnim pokoleniu na ziemi wiele oznacza zarówno dla ludzi jak i Boga. Czy prawo Boże może naprawdÄ™ być zachowywane? To jest istotne pytanie. Wielu przeczy temu, że można tego dokonać; inni bez namysÅ‚u zgadzajÄ… siÄ™ z tym. Gdy rozważana jest caÅ‚a kwestia zachowywania przykazaÅ„, to wówczas ów problem przybiera wielkie rozmiary. Prawo Boże, jest niezmiernie obszerne; obejmuje znajomość myÅ›li oraz zamiarów serca. OsÄ…dza zarówno motywy jak i uczynki; zarówno myÅ›li jak i sÅ‚owa. Zachowywanie przykazaÅ„ oznacza zupeÅ‚ne uÅ›wiÄ™cenie, Å›wiÄ™te życie niezachwianÄ… wierność prawoÅ›ci, caÅ‚kowite odłączenie siÄ™ od grzechu i zwyciÄ™stwo nad nim. SÅ‚usznie mógÅ‚by zawoÅ‚ać Å›miertelnik: „Lecz do tego któż jest sposobny ?”…

Powiedzmy to z czcią: Bóg musi stanąć w obliczu rzuconego przez szatana wezwania. Nie jest to Bożym planem, lub częścią Jego zamiaru, aby poddawać ludzi próbom, które jedynie niewielu wybranych jest w stanie przetrwać. W ogrodzie Eden Bóg poddał Adama i Ewę najlżejszej próbie, jaką można sobie wyobrazić. Nikt nie może powiedzieć, że nasi pierwsi rodzice upadli ponieważ próba ta była dla nich zbyt ciężka. To, że upadli, nie było spowodowane zbyt ciężką próbą czy też tym, że nie byli zaopatrzeni w siłę, aby stawić opór. Pokusa nie była dopuszczana do nich ustawicznie. Szatanowi nie zezwolono molestować ich wszędzie. Dostęp do nich miał tylko w jednym miejscu, a mianowicie przy drzewie wiadomości dobrego i złego. Oni wiedzieli o tym miejscu. Mogli pozostawać z dala od niego, gdyby tego chcieli. Szatan nie mógł wszędzie za nimi chodzić. Jeśli poszli tam, gdzie on znajdował się, to uczynili tak z własnej woli. Lecz nawet idąc tam, aby obejrzeć to drzewo, nie potrzebowali pozostawać. Mogli odejść. Nawet jeśli szatan oferował im owoc, nie potrzebowali po niego sięgać. Oni jednak sięgnęli i jedli. Jedli dlatego, że chcieli, a nie dlatego, że musieli. Zgrzeszyli rozmyślnie. Nie było żadnego usprawiedliwienia. Bóg nie mógł ustalić łatwiejszej próby.

Gdy Bóg nakazuje ludziom zachowywanie Swojego prawa, nie odpowiada to Jego zamiarowi, aby mieć jedynie kilku ludzi, którzy je zachowujÄ… – akurat tylu, aby pokazać, że można tego dokonać. Nie jest to zgodne z zasadÄ… charakteru Bożego, aby wybierać wybitnych ludzi o silnej woli oraz znakomitym wyksztaÅ‚ceniu i demonstrować przez nich to, czego jest w stanie dokonać. Bardziej zgodne z Jego planem jest stawianie takich żądaÅ„, w obliczu których nawet najsÅ‚absi nie potrzebujÄ… odnosić porażki, aby nikt nigdy nie mógÅ‚ powiedzieć, że Bóg wymaga tego, co może być dokonane jedynie przez niewielu. To wÅ‚aÅ›nie z tej przyczyny Bóg zachowaÅ‚ SwojÄ… najwiÄ™kszÄ… demonstracjÄ™ na ostatnie pokolenie. Ono bowiem dźwiga skutki nagromadzonych grzechów. O ile ktokolwiek miaÅ‚by być sÅ‚aby, to wÅ‚aÅ›nie oni. O ile ktokolwiek miaÅ‚by cierpieć na skutek odziedziczonych skÅ‚onnoÅ›ci. to wÅ‚aÅ›nie oni. O ile ktokolwiek miaÅ‚by mieć usprawiedliwienie z powodu jakichkolwiek sÅ‚aboÅ›ci, to wÅ‚aÅ›nie oni. JeÅ›li zatem ci sÄ… w stanie zachowywać przykazania, to wówczas nie ma żadnego wytÅ‚umaczenia dla kogokolwiek z żyjÄ…cych w którymkolwiek innym pokoleniu, że tak również nie czyniÅ‚.

Na tym nie dosyć. W Swojej demonstracji Bóg chce nie tylko ukazać że zwykli ludzie ostatniego pokolenia mogą pomyślnie przejść przez próbę, na jaką wystawił Adama i Ewę, lecz są w stanie przetrwać doświadczenie, które jest o wiele cięższe od przypadającego w udziale ogółowi. Będzie to próba porównywalna z tą, przez którą przeszedł Job, a zbliżoną do tej. której poddany był Mistrz. Ta próba doświadczy ich do ostatnich granic.

„O cierpliwoÅ›ci Ijobowej sÅ‚yszeliÅ›cie, i koniec PaÅ„ski widzieliÅ›cie. iż wielce miÅ‚osierny jest Pan i litoÅ›ciwy.” Jak. 5:11 BG. Job przeszedÅ‚ przez doÅ›wiadczenia. które powtórzone zostanÄ… w życiu wybranych ostatniego pokolenia. Dobrze byÅ‚oby wziąć je pod rozwagÄ™.

Próba Joba
Job byÅ‚ dobrym czÅ‚owiekiem. Bóg ufaÅ‚ mu. DzieÅ„ po dniu skÅ‚adaÅ‚ ofiary za swoich synów. MyÅ›laÅ‚, że „może zgrzeszyli moi synowie.” Job 1:5 NP. CieszyÅ‚ siÄ™ dobrobytem i posiadaÅ‚ bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwo Boże.

Ale „zdarzyÅ‚o siÄ™ pewnego dnia. że przybyli synowie Boży, aby siÄ™ stawić przed Panem, a wÅ›ród nich przybyÅ‚ też i szatan., Wiersz 6 NP. Utrwalona jest rozmowa Pana z szatanem, która dotyczyÅ‚a Joba. Pan stwierdziÅ‚, że byÅ‚ on dobrym czÅ‚owiekiem, czemu szatan nie zaprzeczaÅ‚. lecz przekonywaÅ‚, iż Job byÅ‚ bogobojny tylko dlatego, że opÅ‚acaÅ‚o mu siÄ™, aby takim być. StwierdziÅ‚, że jeÅ›li Bóg odbierze SwojÄ… Å‚askÄ™. Job bÄ™dzie Mu zÅ‚orzeczyÅ‚. Owo stwierdzenie posiadaÅ‚o formÄ™ wyzwania i Bóg je przyjÄ…Å‚. Szatanowi dano zezwolenie, aby zabraÅ‚ mienie Joba i poza tym sprawiÅ‚ mu smutek, ale nie dotykaÅ‚ Jego samego. Szatan natychmiast przystÄ…piÅ‚ do wykonania tego, na co mu zezwolono. CaÅ‚e mienie Joba zostaÅ‚o zmiecione a jego dzieci zabite.

Gdy to staÅ‚o siÄ™, „Job powstaÅ‚, rozdarÅ‚ szaty i ogoliÅ‚ gÅ‚owÄ™; potem padÅ‚ na ziemiÄ™ i oddaÅ‚ pokÅ‚on, i rzekÅ‚: Nagi wyszedÅ‚em z Å‚ona matki mojej i nagi stÄ…d odejdÄ™. Pan daÅ‚, Pan wziÄ…Å‚, niech bÄ™dzie imiÄ™ PaÅ„skie bÅ‚ogosÅ‚awione. W tym wszystkim nie zgrzeszyÅ‚ Job i nie wypowiedziaÅ‚ nic niestosownego przeciwko Panu.” Job 1:20-22

Szatan został pokonany, niemniej jednak szykuje inny zamach. Przy następnym spotkaniu z Panem, nie przyznając się do porażki występuje z pretensją, że nie zezwolono mu dotknąć Joba. Twierdził, że gdyby mu na to pozwolono, Job popełniłby grzech. To stwierdzenie było ponownie wyzwaniem i Bóg je przyjął. Dano mu zezwolenie, aby dręczył Joba, ale nie zabierał jego życia. Szatan natychmiast wyruszył do dzieła.

Szatan uczyniÅ‚ Jobowi wszystko, co potrafiÅ‚. Mimo tego on pozostawaÅ‚ niewzruszony. Jego żona doradziÅ‚a mu, aby zrezygnowaÅ‚, lecz on nie zachwiaÅ‚ siÄ™. PozostaÅ‚ nieugiÄ™ty w dotkliwym cierpieniu fizycznym oraz udrÄ™ce duchowej. Jeszcze raz napisano. że Job wytrzymaÅ‚ próbÄ™. „W tym wszystkim nic zgrzeszyÅ‚ Job swymi usty.” Job 2:10. Szatan zostaÅ‚ pokonany i nie ukazujÄ…c siÄ™ już w tej ksiÄ™dze.

W następnych rozdziałach Księgi Joba udzielono nam małego wglądu w walkę, która toczyła się w umyśle Joba. Był wielce zakłopotany. Dlaczego nadarzyło mu się to całe nieszczęście? Nie był świadom żadnego grzechu, a zatem dlaczego Bóg miałby obarczać go nieszczęściem? Oczywiście nie wiedział o wyzwaniu szatana. Nie wiedział również o tym, że Bóg polegał na nim w kryzysie, który przechodził. Wszystkim co wiedział było to, że spadło na niego nieszczęście jak grom z jasnego nieba, aż został bez rodziny i mienia z odrażając chorobą, która o mało nie przygniotła go. Nie rozumiał tego, lecz zachował swoją prawość i wiarę w Boga. Bóg wiedział, że tak postąpi, natomiast szatan powiedział, że będzie inaczej. Bóg odniósł zwycięstwo w rzuconym wyzwaniu.

MówiÄ…c po ludzku Job nie zasÅ‚użyÅ‚ na ciÄ™gi, które na niego przyszÅ‚y. Sam Bóg oÅ›wiadczyÅ‚, że byÅ‚y one bez przyczyny. „Ty Mnie podburzyÅ‚eÅ›, abym go bez przyczyny zgubiÅ‚.” Job 2:3. CaÅ‚e doÅ›wiadczenie można zatem usprawiedliwić jedynie przez rozważenie go jako szczególny test uczyniony w szczególnym celu. Bóg chciaÅ‚ doprowadzić do zamilkniÄ™cia zarzut szatana, że Job sÅ‚użyÅ‚ Mu jedynie dla zysku. ChciaÅ‚ zademonstrować, że istniaÅ‚ przynajmniej jeden czÅ‚owiek, nad którym szatan nie byÅ‚ w stanie panować. Job cierpiaÅ‚ wskutek tego, lecz chyba nie byÅ‚o innego wyjÅ›cia. Później dana byÅ‚a mu nagroda.

Przypadek Joba zapisany został celowo. Uznając jego autentyczność wierzymy, że tkwi w nim również głębsza treść. Lud Boży w ostatnich dniach przejdzie przez próbę podobną do Jobowej. Będzie doświadczony tak jak on; każda ziemska podpora zostanie usunięta; szatanowi dane będzie zezwolenie, aby ich dręczył. W dodatku do tego Duch Boży będzie usunięty z ziemi a ochrona świeckich rządów usunięta. Lud Boży będzie pozostawiony sam do walki z mocami ciemności. Będą zakłopotani tak jak Job, lecz podobnie do niego zachowają swoją prawość.

W ostatnim pokoleniu Bóg bÄ™dzie obroniony. W resztce szatan napotka na swojÄ… porażkÄ™. Zarzut, że prawo nie może być zachowywane. spotka siÄ™ z odpowiedziÄ… i zostanie zupeÅ‚nie odparty. Bóg ukaże nie tylko jednego lub dwóch zachowujÄ…cych Jego przykazania, ale całą grupÄ™, przedstawionÄ… jako 144 000. Oni bÄ™dÄ… w peÅ‚ni odzwierciedlać obraz Boży. OdeprÄ… zarzut szatana skierowany przeciw rzÄ…dom nieba…

Ostatnie Pokolenie
Bóg jest gotowy na wyzwanie. CzekaÅ‚ na stosownÄ… porÄ™. Główna demonstracja zostaÅ‚a zachowana na ostateczny pojedynek. SpoÅ›ród ostatniego pokolenia Bóg wyznaczy Swoich wybranych-nie silnych, potężnych, ani poważanych i bogatych ani też mÄ…drych i wyksztaÅ‚conych, lecz zwykÅ‚ych i przeciÄ™tnych ludzi. Uczyni z nich i przy ich pomocy SwojÄ… demonstracjÄ™. Szatan twierdziÅ‚, iż ci, którzy sÅ‚użyli Bogu w przeszÅ‚oÅ›ci. czynili to z wyrachowania, że Bóg rozpieszczaÅ‚ ich a on. szatan, nic miaÅ‚ do nich wolnego dostÄ™pu. Gdyby dano mu caÅ‚kowitÄ… zgodÄ™, aby mógÅ‚ postawić na swoim, to i oni zostaliby zdobyci. Lecz zarzuca, że Bób obawia siÄ™ pozwolić mu to uczynić. Mówi : „Daj mi sprawiedliwÄ… szansÄ™, a wygram.”

Stąd, aby na zawsze sprowadzić oskarżenia szatana do milczenia. Aby zaświadczyć, że Jego lud służy Mu z wierności i prawości, bez względu na nagrodę, aby oczyścić Swoje własne imię i charakter z zarzutów niesprawiedliwości i despotyzmu oraz pokazać aniołom i ludziom, że Jego prawo może być zachowywane przez najsłabszych z ludzi w najbardziej zniechęcających i niepomyślnych okolicznościach. Bóg zezwala szatanowi, aby w ostatnim pokoleniu doświadczał Jego lud do ostatnich granic. Będzie on napotykał na groźby, tortury i prześladowania. Przy wydaniu dekretu, aby oddano pokłon bestii oraz jej obrazowi, będzie stał twarzą w twarz ze śmiercią. Patrz: Obj. 13:1. Lecz nie ulegną. Będą gotowi, aby umrzeć zamiast popełnić grzech.

Bóg usunie z ziemi Swojego Ducha. Szatan bÄ™dzie posiadaÅ‚ wiÄ™kszÄ… miarÄ™ wÅ‚adzy, niż kiedykolwiek wczeÅ›niej. PrawdÄ… jest, że nie bÄ™dzie mógÅ‚ mordować ludu Bożego – jednak to wydaje siÄ™ być jedynym ograniczeniem. Skorzysta z każdego zezwolenia, gdyż wie jaka jest stawka – teraz albo nigdy.

Aby demonstracja byÅ‚a doskonaÅ‚a, Bóg uczyni – jeszcze ,jednÄ… rzecz – zakryje Siebie. ÅšwiÄ…tynia w niebie bÄ™dzie zamkniÄ™ta. ÅšwiÄ™ci bÄ™dÄ… woÅ‚ać do Boga dzieÅ„ i noc o wyswobodzenie, leci On bÄ™dzie robiÅ‚ wrażenie, że nie sÅ‚yszy. Wybrani Boży przejdÄ… przez Getsemane. SkosztujÄ… nieco z doÅ›wiadczenia tych trzech chrystusowych godzin na krzyżu. Z pozoru bÄ™dÄ… musieli toczyć swojÄ… walkÄ™ sami. BÄ™dÄ… musieli żyć przed obliczem Å›wiÄ™tego Boga bez poÅ›rednika.

Lecz chociaż Chrystus zakończył Swoje pośrednictwo, święci stale jeszcze będą przedmiotem Bożej miłości oraz troski. Czuwać będą nad nimi święci aniołowie. Bóg zaopatrzy ich w ochronę przed wrogami, dostarczy im żywności, osłoni przed zagładą i zapewni łaskę oraz siłę, aby żyli w świętości. Patrz: Psalm 91. Mimo tego stale jeszcze będą na świecie, w dalszym ciągu kuszeni, uciśnieni i dręczeni.

Czy wytrzymajÄ… próbÄ™? Z ludzkiego punktu widzenia wydaje ,że to niemożliwe. Gdyby tylko Bóg przybyÅ‚ im z pomocÄ…, wszystko byÅ‚oby dobrze. SÄ… zdecydowani, aby stawić zÅ‚emu opór. JeÅ›li zajdzie potrzeba, oddadzÄ… życie, ale nie popeÅ‚niÄ… grzechu. Szatan nie posiada żadnej mocy – i nigdy nie posiadaÅ‚ – aby zmusić kogokolwiek do popeÅ‚nienia go. Może kusić, może nÄ™cić, może grozić, lecz nie jest w stanie zmusić. I oto Bóg demonstruje przez najsÅ‚abszych ze sÅ‚abych, że nie ma – i nigdy nie byÅ‚o – usprawiedliwienia dla grzeszenia. Skoro ludzie w ostatnim pokoleniu mogÄ… z powodzeniem odeprzeć atak szatana; skoro sÄ… w stanie to uczynić stojÄ…c w obliczu wszystkich przeciwnoÅ›ci oraz zamkniÄ™tej Å›wiÄ…tyni, jakież jest usprawiedliwienie dla trwania w grzechu przez ludzi.

144 000
W ostatnim pokoleniu Bóg udzieli końcowej demonstracji tego, że człowiek jest w stanie zachowywać Jego prawo i żyć nie grzesząc. Aby ta demonstracja była doskonała nie pozostawi nic niedokończonego. Jedynym ograniczeniem nałożonym na szatana będzie to, że nie może mordować świętych Bożych.

Będzie mógł kusić, nękać i grozić. Zrobi co tylko może, lecz odniesie porażkę. Nie będzie w stanie zmusić ich do popełnienia grzechu. Wytrzymają próbę i Bóg umieści na nich Swoją pieczęć.

DziÄ™ki ostatniemu pokoleniu Å›wiÄ™tych Bóg zostanie ostatecznie obroniony. Poprzez nich pokona szatana i wygra SwojÄ… sprawÄ™. Oni tworzÄ… istotnÄ… część Jego planu. PrzejdÄ… przez straszliwe walki. BÄ™dÄ… walczyć z niewidzialnymi mocami na wysokoÅ›ciach. Lecz zaufali Najwyższemu i nie bÄ™dÄ… zawstydzeni. Cierpieli głód i pragnienie, ale „nie bÄ™dÄ… już Å‚aknąć ani pragnąć, i nie padnie na nich sÅ‚oÅ„ce ani żaden upaÅ‚, ponieważ Baranek, który jest poÅ›ród tronu, bÄ™dzie ich pasÅ‚ i prowadziÅ‚ do źródeÅ‚ żywych wód; i otrze Bóg wszelkÄ… Å‚zÄ™ z ich oczu.” Obj. 7:16-17 NP

„NaÅ›ladujÄ… Baranka, gdziekolwiek idzie.” Obj. 14:4. Gdy wreszcie drzwi Å›wiÄ…tyni otworzÄ… siÄ™ na oÅ›cież, zabrzmi gÅ‚os: „Jedynie 144 000 wejdÄ… do tego miejsca.” EW 19. Oni naÅ›ladowali Baranka wiarÄ… już tutaj. Weszli z Nim do miejsca Å›wiÄ™tego i naÅ›ladowali Go aż do miejsca NajÅ›wiÄ™tszego. W przyszÅ‚oÅ›ci jedynie ci, którzy tak naÅ›ladowali Go tutaj, bÄ™dÄ… naÅ›ladowali Go również tam. BÄ™dÄ… królami i kapÅ‚anami. BÄ™dÄ… naÅ›ladowali Go do miejsca NajÅ›wiÄ™tszego, gdzie wejść może tylko najwyższy kapÅ‚an. BÄ™dÄ… przebywali przed odsÅ‚oniÄ™tym obliczem Bożym. BÄ™dÄ… naÅ›ladowali Go „dokÄ…dkolwiek idzie.” Nie tylko bÄ™dÄ… „przed tronem Bożym” oraz „sÅ‚użyć Mu we dnie i w nocy w Å›wiÄ…tyni Jego,” ale również zasiadać z Nim na Jego tronie, jak i On zwyciężyÅ‚ i zasiadÅ‚ wraz z Ojcem Swoim na Jego tronie. Obj. 7:15 NP; 3:21 NP; kursywa dodana we wszystkich cytatach przez autora.

SprawÄ… o najwiÄ™kszym znaczeniu we wszechÅ›wiecie nie jest jakby siÄ™ zdawaÅ‚o – zbawienie ludzi. NajważniejszÄ… rzeczÄ… jest oczyszczenie imienia Bożego z faÅ‚szywych zarzutów wysuniÄ™tych przez szatana. Walka zbliża siÄ™ do zakoÅ„czenia. Bóg przygotowuje Swój lud na ostatni wielki bój a szatan szykuje siÄ™ również. Przed nami znajduje siÄ™ jego zakoÅ„czenie, które rozstrzygniÄ™te zostanie życiem ludu Bożego. Bóg polega na nas tak, jak polegaÅ‚ na Jobie. Czy pokÅ‚ada Swoje zaufanie wÅ‚aÅ›ciwie?…

Oby koÅ›ciół Boży doceniÅ‚ dany mu wysoki przywilej! „WyÅ›cie Å›wiadkowie Moi, mówi Pan.” Izaj. 43:10. Nie może być „nikogo miÄ™dzy wami z obcych bogów; i wyÅ›cie Mi tego Å›wiadkami, mówi Pan, żem Ja Bóg.” Izaj. 43:12. ObyÅ›my naprawdÄ™ byli Å›wiadkami Å›wiadczÄ…cymi o tym, co Bóg dla nas uczyniÅ‚!

To wszystko jest ściśle połączone z dziełem dnia pojednania. Po wyznaniu swoich grzechów lud izraelski był w tym dniu zupełnie oczyszczony. Uprzednio przebaczono im, a teraz grzech został od nich odłączony. Byli święci i nienaganni. Obóz Izraela był czysty.

Obecnie żyjemy w czasie odpowiadajÄ…cym symbolowi dnia oczyszczenia Å›wiÄ…tyni. Każdy grzech musi być wyznany i wiarÄ… skierowany przed sÄ…d zanim zostanie na nim rozważony. Tak jak najwyższy kapÅ‚an wchodzi do miejsca NajÅ›wiÄ™tszego, tak też lud Boży ma obecnie stanąć twarzÄ… w twarz z Bogiem. MuszÄ… wiedzieć że każdy grzech zostaÅ‚ wyznany, że nie pozostaje żadna plama zÅ‚a. Oczyszczenie Å›wiÄ…tyni w niebie jest zależne od oczyszczenia ludu Bożego na ziemi. Jak ważne jest wiÄ™c to, aby byli Å›wiÄ™ci i nienaganni! Każdy grzech musi być w nich wypalony, ażeby mogli stać przed obliczem Å›wiÄ™tego Boga i żyć z pożerajÄ…cym ogniem. „SÅ‚uchajcie, którzyÅ›cie daleko, com uczyniÅ‚, a bliscy poznajcie moc MojÄ…. ZlÄ™kli siÄ™ na Syonie grzesznicy, strach zdjÄ…Å‚ obÅ‚udników mówiÄ…cych: Któż z nas ostać siÄ™ może przed ogniem pożerajÄ…cym? Któż z nas ostać siÄ™ może przed pÅ‚omieniem wiecznym? Ten, który chodzi w sprawiedliwoÅ›ci, a mówi, co jest prawego; który siÄ™ zyskiem niesprawiedliwym brzydzi; który otrzÄ…sa rÄ™ce swe, aby darów nie braÅ‚; który zatula uszy swe, aby nie sÅ‚uchaÅ‚ o rozlaniu krwi, i zamruża oczy swoje, aby nie patrzyÅ‚ na zÅ‚e: Ten na wysokoÅ›ciach mieszkać bÄ™dzie zamki na skaÅ‚ach bÄ™dÄ… ucieczkÄ… jego; chleb jego dany mu bÄ™dzie, wody jego nie ustanÄ….” Izaj. 33: 13-16 ”

The Sanctuary Service”, str. 299-321
ANDREASEN M. L.
Autor książki „The Sanctuary Service” (1876-1962) byÅ‚ administratorem oraz wychowawcÄ…. UczyÅ‚ w seminarium KoÅ›cioÅ‚a Adwentystów Dnia Siódmego (1938-1949) oraz sÅ‚użyÅ‚ jako Field Secretaty of the General Conference (1941-1950).