Edukacja jest jedynie przygotowaniem zdolności fizycznych, intelektualnych i duchowych do najlepszego wykonywania wszelkich obowiązków życia. Zdolność wytrzymałości oraz siła i aktywność umysłu zostają zmniejszane lub zwiększane sposobem, w jaki są używane. Umysł powinien być tak dyscyplinowany, aby wszystkie jego zdolności zostały rozwinięte symetrycznie. Wielu z młodzieży pali się do [czytania] książek. Pragną czytać wszystko, co.
Chrystus nie aspirował w Swoich lekcjach do górnolotnych, wyimaginowanych spraw. Przyszedł, aby w najprostszy sposób nauczać prawd, które posiadały decydujące znaczenie, tak aby nawet ta grupa, którą nazwał niemowlętami, mogła je rozumieć. Pomimo tego w Jego najprostszych obrazach znajdowała się głębia oraz piękno, których najbardziej wykształceni nie byli w stanie zgruntować. Chrystus czerpał lekcje z.
Wyznawajcie jedni przed drugimi upadki, a módlcie się jedni za drugimi; abyście byli uzdrowieni.” Jak. 5:16 BG. Gdyby tym inspirowanym słowom okazywano posłuszeństwo, doprowadziłoby to do takich skutków, jakie przedstawione są przez apostoła Piotra: „Skoro dusze wasze uświęciliście przez posłuszeństwo prawdzie ku nieobłudnej miłości bratniej, umiłujcie czystym sercem jedni drugich gorąco.” 1 Piotra 1:22 Wszyscy.
W każdej fazie kształtowania charakteru winniście podobać się Bogu. To jest możliwe, gdyż Enoch miał Jego upodobanie pomimo tego, że żył w zdegenerowanej epoce. Tacy Enochowie żyją i dzisiaj. COL 332 O Enochu napisano, że żył 65 lat, i zrodził syna; po tym chodził z Bogiem trzysta lat. W tym pierwszym okresie czasu Enoch miłował Boga,.
W przestrzeganiu Sabatu zawarte są wielkie błogosławieństwa i Bóg pragnie, aby dzień Sabatu był dla nas dniem radości. Przy ustanawianiu Sabatu panowała radość. Bóg spoglądał z zadowoleniem na dzieło Swoich rąk. Wszystko, co uczynił, orzekł, że było „bardzo dobre.” 1 Mojż. 1:31 BG. Niebo i ziemia były napełnione radością. „Wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili.
„Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy” (Gal. 6,2). Czytaliśmy sprawozdania podróżników wspinających się po górach. Jakże muszą oni być ostrożni gdzie stawiają krok! Przez całą męczącą i niebezpieczną wspinaczkę muszą mieć przewodnika, aby nie popełnili fałszywego kroku i nie zgubili się. Czasami przechodząc nad bardzo niebezpiecznymi miejscami cała grupa jest związana razem.
Zbliżamy się do sądu, gdy każdy przypadek stanie przed Bogiem w jego prawdziwym położeniu; gdy wyjdzie na jaw każda potajemna rzecz, jaką ludzie uczynili, wraz z motywem, jaki rządził ich życiem. Koniec wszystkiego jest bliski i wszystkie nasze uczynki zostaną osądzone. Jeśli naszą ambicją jest być pierwszymi, to będziemy ostatnimi; jeśli jesteśmy gotowi wycierpieć coś.
Prostota prawdy zawsze będzie prowadziła nas do odczuwania współczucia wobec nieszczęść innych. Są tacy, którzy potrzebują naszego współczucia i naszej miłości. Wykazywanie tych cech charakteru jest częścią dzieła życia, które Chrystus dał nam wszystkim do wykonania. W sercach wielu istnieje pierwiastek samolubstwa, który przylgnął do nich jak trąd. Tak długo radzili się swoich własnych pragnień,.
W Swoim życiu Chrystus dał przykład jak powinniśmy traktować siebie nawzajem. Chodził „czyniąc dobrze”, usługując cierpiącym i nauczając nieświadomych. Nie przyszedł na ten świat, aby zbawić sprawiedliwych; ponieważ nie było żadnego sprawiedliwego. Przyszedł, aby zbawić wszystkich, którzy odczuwali swoją potrzebę Zbawiciela. Dla tego celu pracował niestrudzenie, nigdy nie myśląc o Sobie Samym. Chrystus nieustannie ciężko.
