Otwórzcie proszę Ewangelię Jana 16,8-11: „A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie; O grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie; O sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie; O sądzie zaś, gdyż książę tego świata już jest osądzony.” Te wiersze uczą nas o dziele Ducha Świętego..
W każdej fazie kształtowania charakteru winniście podobać się Bogu. To jest możliwe, gdyż Enoch miał Jego upodobanie pomimo tego, że żył w zdegenerowanej epoce. Tacy Enochowie żyją i dzisiaj. COL 332 O Enochu napisano, że żył 65 lat, i zrodził syna; po tym chodził z Bogiem trzysta lat. W tym pierwszym okresie czasu Enoch miłował Boga,.
W przestrzeganiu Sabatu zawarte są wielkie błogosławieństwa i Bóg pragnie, aby dzień Sabatu był dla nas dniem radości. Przy ustanawianiu Sabatu panowała radość. Bóg spoglądał z zadowoleniem na dzieło Swoich rąk. Wszystko, co uczynił, orzekł, że było „bardzo dobre.” 1 Mojż. 1:31 BG. Niebo i ziemia były napełnione radością. „Wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili.
„Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy” (Gal. 6,2). Czytaliśmy sprawozdania podróżników wspinających się po górach. Jakże muszą oni być ostrożni gdzie stawiają krok! Przez całą męczącą i niebezpieczną wspinaczkę muszą mieć przewodnika, aby nie popełnili fałszywego kroku i nie zgubili się. Czasami przechodząc nad bardzo niebezpiecznymi miejscami cała grupa jest związana razem.
Prostota prawdy zawsze będzie prowadziła nas do odczuwania współczucia wobec nieszczęść innych. Są tacy, którzy potrzebują naszego współczucia i naszej miłości. Wykazywanie tych cech charakteru jest częścią dzieła życia, które Chrystus dał nam wszystkim do wykonania. W sercach wielu istnieje pierwiastek samolubstwa, który przylgnął do nich jak trąd. Tak długo radzili się swoich własnych pragnień,.
W Swoim życiu Chrystus dał przykład jak powinniśmy traktować siebie nawzajem. Chodził „czyniąc dobrze”, usługując cierpiącym i nauczając nieświadomych. Nie przyszedł na ten świat, aby zbawić sprawiedliwych; ponieważ nie było żadnego sprawiedliwego. Przyszedł, aby zbawić wszystkich, którzy odczuwali swoją potrzebę Zbawiciela. Dla tego celu pracował niestrudzenie, nigdy nie myśląc o Sobie Samym. Chrystus nieustannie ciężko.
Potrzeba pasterzy, którzy pod kierownictwem Głównego Pasterza będą szukali zagubionych owiec. Wykonywanie tego dzieła oznacza znoszenie fizycznej niewygody i wyrzeczenie się beztroski. Oznacza okazywanie Chrystusowej wyrozumiałości i współczucia dla błądzących. Oznacza wysłuchiwanie rozdzierających serce opowiadań o niesprawiedliwości, upodleniu, rozpaczy i nieszczęściu. Wykonywanie tego dzieła oznacza wyrzeczenie się siebie. Religia Chrystusa nie zważa zarówno na warstwę.
Słowa modlitwy Chrystusa o Jego uczniów są drogocenne. Powiedział: „Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my… A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie. Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby.
„Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego; i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd” (Jana 5,28-29). To ci, którzy dobrze czynili wyjdą w zmartwychwstaniu ku żywotowi. Najważniejsze dla nas pytanie brzmi: Jak możemy czynić dobrze? Największe.
Moje serce wyrywa się ze względu na młodych. Jest przed nimi wielkie dzieło przezwyciężania, a największym zadaniem ze wszystkich jest ujarzmić własne ja, i zdobyć zwycięstwo nad naturalnymi obsesjami, porywczym usposobieniem, dumą, itp. Widziałam zdeklarowanych chrześcijan urzeczywistniających swoje naturalne słabości, pozwalających na to, aby ich złe usposobienie odnosiło nad nimi zwycięstwo, a potem, gdy mija.
